Βασιζόμαστε στην επιστήμη.

​

Ειδικά στην εποχή μας έχουμε πολύ και αξιόπιστη επιστημονική γνώση σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο η διατροφή αλληλεπιδρά ποικιλοτρόπως με την υγεία μας σε νοητικό και σωματικό επίπεδο. Όπως έχουμε, επίσης, και πολλές και καλά σχεδιασμένες αξιόπιστες μελέτες βάσει των οποίων και μετά από εκτενή και συστηματική αξιολόγηση του συνόλου των δεδομένων οι αρμόδιοι οργανισμοί συστήνουν το είδος της διατροφής που μπορεί να διασφαλίσει την υγεία τώρα και στο μέλλον. Και, μάλιστα, με έναν τρόπο που να είναι βιώσιμος για εμάς και για το περιβάλλον μας. 

​

Για την περίπτωση που έχετε αναρωτηθεί, οι γενικές διατροφικές συστάσεις που απευθύνονται στον γενικό (υγιή) πληθυσμό ή ακόμα και σε ειδικές ομάδες του πληθυσμού, δεν είναι το ίδιο με τις ειδικές διατροφικές συστάσεις που δίνονται σε ομάδες με συγκεκριμένα νοσήματα (π.χ. με τις οδηγίες που συντάσσουν οι οργανισμοί υγείας σε ασθενείς με διαβήτη ή καρκίνο), όπως και δεν είναι το ίδιο με τις εξατομικευμένες οδηγίες που δίνονται σε επίπεδο ατόμου (π.χ. ένα υγιές άτομο που θέλει να ελέγξει το βάρος του, ένα άτομο με σακχαρώδη διαβήτη, μία έγκυο ή ένα παιδί). Και τα διάφορα μοντέλα διατροφής, όπως η μεσογειακή διατροφή, η δίαιτα dash για τον έλεγχο της υπέρτασης, ή οι «ειδικές δίαιτες» όπως η κετογονική διατροφή για τα άτομα με επιληψία και η «δίαιτα ελεύθερης γλουτένης» για άτομα με κοιλιοκάκη, δεν έχουν σχέση με τις διάφορες δίαιτες που κυκλοφορούν κατά καιρούς για τον έλεγχο του βάρους.

Και σε κάθε περίπτωση, οι γενικές ή ειδικές συστάσεις και οδηγίες διατροφής μπορεί και να διαφέρουν από τις διατροφικές επιλογές που βοηθούν καθέναν από εμάς ξεχωριστά να έχει βέλτιστη νοητική, σωματική, πνευματική υγεία και ευημερία. 

​

Το κυριότερο, είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι, η διατροφή δεν είναι μόνο τα τρόφιμα που καταναλώνουμε. Στην ουσία είναι οι επιλογές μας (τί θα επιλέξουμε να φάμε, σε τί ποσότητα, πόσο συχνά ή υπό ποιες συνθήκες) και η συμπεριφορά μας (ποια είναι τα κριτήρια επιλογής μας; πώς αντιμετωπίζουμε το φαγητό; πώς αντιδρούμε όταν μας προσφέρεται φαγητό κ.λπ.). Εξάλλου, ο Ιπποκράτης είχε πρώτος μιλήσει για την δίαιτα ως τρόπο διαβίωσης που περιλαμβάνει τις διατροφικές συνήθειες, την εργασία, την ελεύθερη ώρα, την άσκηση, τον τρόπο ζωής. 

​

Η δίαιτα από μόνη της δεν αρκεί. 

​

Ας υποθέσουμε ότι μοιράζεστε την αγωνία πολλών ανθρώπων να μειώσουν το βάρος τους. Πότε ήταν η τελευταία φορά που μπήκατε στη διαδικασία να ξεκινήσετε «δίαιτα» ώστε να «χάσετε» κιλά; Πότε ήταν η τελευταία φορά που προσπαθήσατε να αλλάξετε κάτι στη διατροφή σας, για παράδειγμα να τρώτε λιγότερα γλυκά ή σοκολάτα ή να τρώτε περισσότερα λαχανικά; Να ξεκινήσετε κάποιο άθλημα ή απλά και μόνο να πάτε στο γυμναστήριο; Τα καταφέρατε; 

​

Αν ναι, θυμάστε τι ακριβώς σας βοήθησε να πετύχετε; Και, το κυριότερο, για πόσο χρονικό διάστημα κρατήσατε το νέο βάρος, τη νέα συνήθεια;

​

Αν όχι, μήπως θυμάστε τι σας εμπόδισε; Ή πότε άρχισε να μειώνεται η κινητοποίηση ή η «ικανότητα να πειθαρχήσετε»; Πότε άρχισε να «χάνεται η μάχη»;